Mijn studio-deuren zijn geopend!

Als kind uit de jaren 90 was ons huis een soort technologische speeltuin. Mijn vader werkte als ICT’er, dus in elke kamer stonden wel vier computers. En elk jaar was er wel iets nieuws wat mijn vader liet zien. Disk floppy’s met super vette games (Duke Nukem en Supaplex) in kleur. Ergens in 1995 liet mijn vader zien dat als ik iets op de ene computer typte, dezélfde woorden op de computer van mijn broer tevoorschijn kwamen. Magie (aka internet). Maar een van de meest magische momenten was toen ik zo’n 10 jaar was. Ik speelde net piano en mijn vader iets moois om te laten zien. Pap:     ‘Kijk hier maar eens naar, Val. Dat vind je vast leuk’.Val:      ‘Wat is het dan?’ 

Pap:     ‘Dit is Fruity Loops’

Toen wist ik het nog niet, maar dat was mijn eerste kennismaking met een DAW. Een Digital Audio Workstation. Een software programma waar je muziek mee kan produceren. Ik wist niet wat ik zag! Ik zag opeens hoe muziek was opgebouwd! Dat zo’n enorme vloedgolf aan gevoel en sound en kleur, die ik zo vaak had ervaren, eigenlijk bestaat uit allemaal losse geluiden. Duizenden elementen, perfect in elkaar gezet. Nu, zo’n 24 jaar later, zijn de beelden van deze herinnering al flink vervaagd. Maar het gevoel weet ik nog precies. Het raakte iets in mij. Een kriebel in mijn buik. Een soort diep weten. Dat dit magische iets voor mij was. Iets vreemds, dat ik gek genoeg al kende.

En toch, bleef dit liggen. Durfde ik het niet? Dacht ik dat ik het niet zou kunnen?

Tijdens de piano lessen ging ik langzaam een beetje zingen. Piano spelen, werd gitaar spelen op een geleende gitaar van mijn tante. Ik was 13 and I wasn’t ready. IK DEED MAAR WAT. Ik heb zóveel snaren gebroken, omdat ik geen fak snapte van hoe ik die dingen moest stemmen. Maar op een of andere manier ging ik door. Covers spelen werd eigen nummers schrijven, en toen ik mijn eerste 20 nummers had geschreven deed ik mee aan een lokale wedstrijd. Het voelde alsof ik er eigenlijk niet mocht staan, want IK DEED MAAR WAT. Maar ik won?! Ik won en snapte er niks van. Op mijn 18e deed ik voor de 4e keer mee aan de landelijke kunstwedstrijd Kunstbende. Mijn laatste kans om de finale te winnen. Ik wilde winnen. Ik móest winnen. En toch had ik geen idee of ik een kans maakte. Ik had een nummer geschreven, in een zelf bedachte taal en op mijn looping station met een ingewikkeld arrangement. Ik deed maar wat. En toch ook totaal niet. Ik volgde mijn gevoel. Die kriebel in mijn buik. Datzelfde intuitieve ‘I am onto something’-gevoel als toen ik Fruity Loops zag. Als ik zo terug kijk zie ik een muziekleven vol momenten waarop ik me nét niet helemaal klaar voelde. Meedoen aan De Beste Singer-Songwriter, mijn eerste EP uitbrengen en een half jaar terug: voor het eerst ZELF mijn album produceren. Ik voelde die kriebel, ik MOEST het doen, maar ik had nooit gedacht dat het zo mooi zou zijn. En dat is de rode draad in al die ervaringen.

En nu, sta ik opnieuw op een punt waarop ik me net niet helemaal klaar voel, maar waar mijn intuitie me naar toeleidt: produceren voor anderen. Afgelopen maand heb ik mijn allereerste klant Ryan in de studio gehad als producer!

Hij kent me al uit mijn Beste Singer-Songwriter tijd. En toen ik in 2024 voor de crowdfunding van mijn album Blauwdruk ook songwritingles verkocht, heb ik hem geholpen met het afschrijven van zijn nummer ‘Zeemeerman’. Maar toen hij aan het eind van de les vroeg of ik een producer kende om zijn nummers mee op te nemen, hield ik de boot af.

Ja, ik produceer al 7 jaar, ik studeer aan Wisseloord Academy, maar ik kan dat toch helemaal niet? Ik kan nog helemaal niet perfect produceren, laat staan een nummer afmixen! En ik heb toch ook helemaal geen ervaring in werken voor anderen? Dat is hele andere koek en..

Je doet het weer.

Wat?

Jezelf naar beneden praten.

Oh..

Doe jezelf wat meer eer aan lieverd. Je bent het waard.

En de ander is het waard.

Ja, er kan nog van alles beter, maar je hebt óók al van alles in huis. En bam. Ik zat terug vóór in de bus. Volwassen pak aan en realistisch zijn.

Ik zei tegen Ryan: “Ik ga eerlijk zijn. Ik ben nog lerende en daarom weet ik niet of ik je met een goed genoeg eindresultaat kan helpen. Maar wie weet ben ik te streng voor mezelf en vind je mijn producties hartstikke mooi. Zal ik je anders wat voorbeelden opsturen? Dan hoor ik wel of je het mooi vindt en je samen de studio in wil?”

Hij vond het prachtig en wilde zelfs héél graag de studio in.

Ik zit met een lach van oor tot oor. Ik ben zo trots en blij en... het stroomt! Ik ben bang, zie je? Maar ik DOE het met knikkende knieën godverredomme! Ryan en ik zijn de studio ingedoken, en hebben ‘Zeemeerman’ opgenomen: zijn lead gitaar en lead vocals. Daarna heb ik in mijn eigen studio het instrumentarium afgemaakt: een ukelele-riedeltje erbij, een bas in het 2ecouplet, zachte zomerse backing vocals en een luchtig shakertje op de achtergrond. Het is echt een heeeeeeerlijk zomernummer geworden over een rendez-vouz met een knappe zeemeerman op het strand. Deze week ga ik het nummer afmixen en dan is ie van Ryan! Om te laten horen aan vrienden en familie of, als ie durft, hem zelfs uit te brengen! Na dit producer-debuut besloot ik de knoop door te hakken:

Mijn studio-deuren zijn officieel geopend voor creatievelingen!

Singer-songwriters, zanger(essen), muzikanten, iedereen die muziek wil maken en opnemen. 

Ik werk als producer, mixer, maar ook als co-writer in de studio.

Mocht jíj hier nou zo’n kriebel van krijgen in je buik? Zo’n ‘fuck dit wil ik eigenlijk al heel lang maar ik durf niet’. Voel je welkom om me te mailen :) (info@loskop.nl) Ik luister graag naar jouw dromen, wensen, twijfels. Ik ken ze maar al te goed ;)

April staat nog even in het teken van het afmixen van ‘Zeemeerman’, maar in mei heb ik plek voor één nieuwe productie. Hoe spannend! Wie weet zit ik volgende maand wel met jou in de studio.

Op mijn website vind je meer informatie: https://www.loskop.nl

Veel liefs, En mocht je, net als ik, op het punt staan om iets niet te durven. Geef jezelf het voordeel van de twijfel. Wie weet waar je uitkomt. x Valentina