Voor veel-voelende makers: een Creatief Ecosysteem 🌱🌀✨

Vorige week vertelde ik over mijn extreem heftige meltdown die ik 3 weken geleden had. En hoe het  me helemaal tot stilstand heeft gebracht. Niet tot een stilstand waarbij je even stopt met lopen. Maar waarbij je op de grond crasht met je gezicht in het zand.

Ik deed een poging mijn meltdown te beschrijven, maar besloot mijn gevoel te eren en niet op een moment van crisis en crashes óók nog een mooi, compleet verhaal eruit te stampen. Ik mocht mezelf ontmoeten waar ik was. En dat probeer ik ook vandaag weer te doen.  

Al een flink aantal jaren werk ik met een signaleringsplan. Een plan waar je met verschillende kleuren signaleert in wat voor een stadium zit: groen is all good. Geel is een kleine beetje stress, maar nog genoeg energie in de batterij om rust uit te stellen. Oranje is oppassen. Rust en vermindering van prikkels moet zo snel mogelijk komen, anders dreigt er een paniekaanval of meltdown te komen. Rood is crisis. Die paniekaanval komt. Een meltdown. Ruzie met mijn partner of destructief gedrag naar mezelf. Maar blauw? Blauw kende ik nog niet. 

Een tekening van mijn eigen signaleringsplan. Niet meer lineair, maar  een proces dat in een cirkel beweegt. 

Tot mijn coach er vandaag over vertelde: blauw is de fase die komt na de rode. De heftige meltdown is geweest en je moet bijkomen van alle stress en uitputting. Je staat niet meer op knappen, maar je zit ook zeker nog niet in groen. Je moet herstellen en je batterij weer opladen vóór je in groen zit. 

Zoals te zien in de tekening hieronder kun je beide kanten op in deze cirkel. Het is mooi als je van blauw weer rustig naar groen kan. Maar als je niet goed op je grenzen let kun je ook van blauw weer in rood schieten (heus niet herkenbaar). 

Er is nog een kleur die niet in de tekening staat. Drie weken geleden zat ik niet in rood, maar in donkerrood. Want ik leefde al maanden elke dag in oranje en rood dat ik zelfs voorbij de ‘normale’ rood schoot. Hoe donkerder het rood is, hoe langer ik moet herstellen in de blauwe fase. Ik heb dit vaker meegemaakt, ongeveer 1 keer in een aantal jaar, maar nooit zo bewust als nu. Het is nog steeds een hel, maar ik ben blij dat ik veel meer inzicht in mezelf en mijn grenzen beter durf te bewaken. Zoals mijn coach vanochtend zei: zelfzorg is iets anders dan egoïsme. 

De afgelopen week merk ik dat het donkerblauw af en toe iets lichter wordt. Af en toe mag ik even het groen aanraken. Van alleen maar op bed liggen naar af en toe de deur uit. Af en toe wat moois aan en make-up op. Af en toe even iets kunnen opvangen voor mijn partner ipv andersom. En er komt eindelijk meer ruimte voor creatieve energie. 

Een paar dagen terug. Vermoeide ogen, maar wel mezelf opgekalefaterd en een flink stuk gefietst. 

Mijn creatieve energie is iets dat altijd aan staat en waar ik altijd ruimte aan blijf geven. Ook als ik ziek ben (griep), moe of overprikkeld. Ook deze keer bleef die creatieve energie aan staan. Liggend op bed dacht ik aan al die mooie projecten die bleven liggen: mijn album ‘De Ruimte’, mijn boek en nu ook een nieuw e-book over een Creatief Ecoysteem (later meer hierover). Al die creatieve processen en ideeen bleven gewoon doorontwikkelen in mijn hoofd. Maar deze keer lukte het me niet om er iets mee te doen. Vorige week heb ik een paar keer geprobeerd achter mijn bureau te gaan zitten om heel rustig wat verder te werken. Maar ik werd misselijk zodra ik ging zitten. Mijn lijf was heel duidelijk. 

Nu nog niet.

Maar deze week.. eindelijk! Eindelijk kwam er wat ruimte om op die creatieve golf te stappen met mijn surfboard. Ik kan nog niet staan. Zittend op mijn board glijd ik mee op een baby golfje. Dicht bij de kust, nog ver vóór de kracht van de branding. Ik zou de kracht van een golf die op me breekt niet aan kunnen nu. Normaal draai ik mijn hand er niet voor om. Vallen van mijn surfplank is dagelijkse koek als creatieve ondernemer en kunstenaar. Ik laat me in het water vallen, houd even mijn adem in en zwem naar boven met mijn board. Maar op dit moment ben ik een peutertje met zwembandjes die dicht bij de kust moet blijven. Ik heb simpelweg de kracht nog niet om mezelf omhoog te houden. 

Dus ik ben verstandig, en houdt het bij af en toe een kleine golven. En als de golf me toch overspoelt, ben ik heel dankbaar voor mijn lifeguards (mijn partner en ouders) die me weer het strand op slepen. 

Ik heb veel golven voorbij zie komen, en het is fucking moeilijk om ze te zien groeien en weer oplossen in het water. Bang dat ze niet meer terugkomen. Bang dat als ik een creatieve golf niet nú vastleg, Ik een geweldig idee laat varen. Maar ik probeer te vertrouwen op het creatieve proces. En erop te vertrouwen dat een écht belangrijk idee terugkomt als een golf in de branding. “Hier ben ik weer. Ken je me nog?” 

Één van die prachtige golven is iets dat ik eigenlijk ook nu doe: het schrijven van verhalende metaforen. Sinds een paar maanden vormt er zich een idee in mijn hoofd dat steeds helderder wordt: het bouwen van een creatief Ecosysteem. Een plattegrond van mijn creatieve business vol beeldende metaforen. 

De állereerste versie van mijn Creatieve Ecosysteem. Zo'n 3 weken geleden voor het eerst getekend. 

Gister deelde ik voor het eerst weer wat op Instagram en als vanzelf wilde ik vertellen over het Ecosysteem. En hoe ik speel met de gedachte om dit gedachtengoed om te zetten in een e-book of cursus voor andere veel-voelende makers. Er reageerde 17 mensen! 

Lief, bang monstertje op mijn schouder die dacht dat niemand hier op zat te wachten: you were wrong!De plattegrond dient als wegwijzer voor mij als mens, maker en creatieve ondernemer. Het ontstond uit een onbewuste behoefte om een koud, zakelijk business plan om te toveren tot een creatief landschap...  ✨ Die vol metaforen zit die tot de verbeelding spreken 🔥 Die je creatieve energie laten ontvlammen ipv uitdoven 🧘 Die je zenuwstelsel reguleert ipv op overleef-modus zet Ik wil hier een handleiding voor gaan maken, voor andere creatieve makers die ook geen zin hebben om zichzelf om te bouwen tot kapitalistische techbro-influencer die na 2 jaar opgebrand is.  Ik geloof dat er een andere weg is. Een andere weg dan de 'Hoe ik in 1 jaar van 10k naar 100k ging'-successen die we op social media voorbij zien komen. Een andere weg dan een business waarbij je je publiek alleen nog maar ziet als 'lead' of potentiële 'conversie'. We zitten nog vaak in een wereld waar alles zo tyfus snel gaat en compleet gefocust is op meer meer meer. Maar sinds ik ben begonnen met mijn plattegrond besef ik dat ik kan zijn waar de fuck ik wil zijn! Ik hoef niet mee te doen aan die ratrace. Mijn basis hoeft zich niet te bevinden op de snelweg of een drukke markt waar ik harder moet schreeuwen dan mijn buurman met 20 jaar blèr-ervaring.  Je basis mag zijn waar jij je veilig voelt. En dat is het mooie aan metaforen. Het spreekt niet alleen tot de verbeelding, het doet gelijk iets in je lijf. Zo bevindt mijn Ecosysteem zich in een bos. Ik ben niet gemaakt voor de snelweg of de markt, ik heb een geheim plekje nodig dat niet voor iedereen te vinden is. Daar kan ik ontspannen. Daar kan ik ontmaskeren. En daar kan ik veilig mijn business bedrijven. Niet voor jan alleman, maar alleen voor de mensen die hun vinden via mijn bospaadjes.

Één van de illustraties die ik heb gemaakt bij het ontwerpen van Het Ecosysteem.

Hoe prachtig is dit? Het is zó krachtig. Alle onderdelen van je onderneming... het delen over je creatieve proces, het delen van je kunstwerken, het verkopen van je kunstwerken, je voeding als maker, je gidsen als maker, je publiek als maker... álles heeft een plek in het systeem. En als veel-voelende, neurodivergentie maker werken beelden en metaforen als een malle, want je ziet het voor je, je vóelt het. 

Dus ik hoop dat dat het vormgeven van jouw Creatieve Ecosysteem gaat voelen als een kompas.

Een kompas dat je herinnert aan jouw pad.

Een anker dat je helpt zakken en vertragen.

Een structuur die je helpt beschermen wat kwetsbaar is. Je bron, jouw creatieve energie en jouw mentale gezondheid.

Een systeem dat jóu draagt ipv andersom. 

Dit gaat niet over hoe je zo snel mogelijk geld kan verdienen als creatieve ondernemer. Dit gaat over het bouwen van een ecosysteem dat duurzaam is voor jou als veel-voelende creatieve maker.

And I can't fucking wait!

Resoneert dit als een malle en wil je in de loop blijven? Klik dan even hier. Gewoon een linkje naar mijn website, maar dan weet ik dat ik jou als eerste informatie stuur over alles rondom het e-book. Of cursus? Of... wie weet? Wat zou jij fijn vinden? 

Zo. Dit was een hele fijne golf. 

Dankjewel voor het lezen <3 

Veel liefs,

Valentina